در آن زمان تنها یک انسان بود...

کوتاه قد...

دارای یک بدن و یک گردن ...

ولی با دو صورت که هریک به جهتی مینگریست.

انگار دو موجور از پشت به همدیگر چسبیده باشند...

دو جنسِ مخالف.

دارای چهار دست و چهار پا.

ولی خدایان یونانی حسادت میکردند.

آنها میدیدند موجودی که چهار دست دارد ،

بیشتر کار میکند

و چون دو صورت در دو جهت مخالف دارد

حمله کردن به آن کاری دشوار است.

با دارا بودن چهار پا

نیروی زیادی برای حفظ تعادل ،

ایتادن و یا حتی راه رفتن به مدت طولانی ،

نیاز نداشت.

از همه خطرناک تر اینکه

آن موجود

دو جنس مخالف داشت و

برای بقا ، نیازی به حضور دیگری نبود.

زئوس

خدای ارشد الپ

به سایر خدایان گفت

که طرحی باری گرفتن قدرت آن موجود دارد.

صاعقه ای را فرستاد و آن موجود را به دو نیم کرد.

و به این ترتیب

مرد و زن به وجود آمدند.

این کار موجب افزایش جمعیت دنیا شد

و در عین حال

ساکنان دنیا را گمراه و ضعیف کرد.

به همین دلیل است که در حال حاضر

همه به دنبال نیمه ی گمشده خود میگردند

تا اورا

در آغوش بگیرند و با این کار

نیروی گذشته ،

قدرت پرهیز از خیانت ،

مقاومت ،

تحمل

و سایر محسنات گمشده را

دوباره به دست بیاورند.

ما این آغوش گرفتن را که

یکی شدن دو جسم از هم جدا شده را به دنبال دارد

ســـِــ ــــکـس مینامیم!

+ نقل از افلاطون - فیلسوفِ یونانی

*نمیگم به این نوشته اعتقاد دارم ولی برام جالب بود گذاشتمش...